آیه
وَمَغَانِمَ كَثِيرَةً يَأْخُذُونَهَا وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً
ترجمه
و غنایم بسیارى كه به چنگ خواهند آورد، و خداوند عزیز و حكیم است.
نکته‌ها
رسم چنین بوده كه پس از آنكه قرارداد و معامله اى صورت مى گرفت، دو طرف قرارداد و معامله با یكدیگر دست مى دادند كه به آن بیعت مى گفتند، امّا پس از آن به هر نوع توافق و تعهّد و پذیرش پیمانى كه با دست دادن اعلان موافقت مى شود، بیعت گفته شده است.
بیعت، یك تعهد شرعى است كه وفاى به آن لازم و شكستن آن حرام است و عقاب دارد.
بیعت مردم با پیامبر و امام، منافاتى با تعیین و نصب آنان از سوى خدا ندارد. زیرا خداوند، پیامبر یا امام را تعیین مى كند و مردم براى اعلام اطاعت خود، با او بیعت مى كنند.
مراد از «الشجرة» درختى است در منطقه حدیبیّه كه مردم پاى آن درخت با پیامبر بیعت كردند و این بیعت، به دلیل اعلام رضایت خداوند از بیعت كنندگان «رضى اللّه»، «بیعت رضوان» نام گرفت.
پیام‌ها
1- ایمانى مورد رضایت خداوند است كه همراه با وفادارى نسبت به پیامبرش باشد. «لله رضى اللّه عن المؤمنین اذ یبایعونك»
2- دین از سیاست جدا نیست. رضایت خداوند از مؤمنانى است كه در مسائل اجتماعى و سیاسى با پیامبرشان بیعت نمایند. «رضى اللّه… اذ یبایعونك»
3- براى ثبت حوادث مهم، نام بردن از نشانه لازم است. «یبایعونك تحت الشّجرة»
4- الطاف الهى، مخصوص كسانى است كه برخوردهایشان از سر اخلاص و صداقت باشد. «فعلم ما فى قلوبهم… فانزل السّكینة علیهم»
5 – آرامش، هدیه اى الهى است كه از طرف خدا، تنها بر مؤمنان نازل مى شود. «فانزل السّكینة»
6- نیّت خالص و صادقانه، منافاتى با كامیابى هاى مادّى ندارد. «فعلم ما فى قلوبهم… و مغانم كثیرة»
7- وفادارى نسبت به فرستاده الهى، رمز دریافت الطاف دنیوى و اخروى است. «رضى اللّه… أنزل السّكینة… و مغانم كثیرة»
8 – نعمت هاى معنوى، بالاتر از نعمت هاى مادّى است. ابتدا فرمود: «رضى اللّه – انزل السّكینة» و سپس فرمود: «و مغانم كثیرة»
9- یك حركت خالصانه از انسان، الطاف متعدّد الهى را در پى دارد. «یبایعونك – فانزل السّكینة… و أثابهم… و مغانم»
10- آرامش، مقدّمه پیروزى است. «فانزل السّكینة… و أثابهم فتحاً»
11- پیروزى ها را از لطف خداوند بدانیم. «اثابهم فتحاً» چنانكه در آیه اول این سوره خواندیم: «انّا فتحنا لك»
12- اگر جهت رضاى خداوند تلاش كنیم و با وفادارى به پیامبرش خود را مستعد و لایق سازیم، وعده هاى خداوند حكیمانه و بر اعطاى وعده ها، قادر است. «كان اللّه عزیزا حكیما»
