آیه
تُدَمِّرُ كُلَّ شَىْ ءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُواْ لَايُرَى إِلَّا مَسَاكِنُهُمْ كَذَلِكَ نَجْزِى الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ
ترجمه
(آن باد) به فرمان پروردگارش همه چیز را در هم مى كوبد. پس صبح كردند در حالى كه چیزى جز خانه هایشان دیده نمى شد، اینگونه، تبهكاران را جزا مى دهیم.
نکته‌ها
مراد از «عارض» توده ابرى است كه در آسمان پیدا شود و گستردگى آن تمام افق را بپوشاند. «أودیة» جمع «وادى» به معناى درّه و سرزمین محل سكونت است.
«تدمّر» از «تدمیر» به معناى هلاك و نابود كردن است.
قوم عاد كه با بى آبى و خشكسالى شدیدى روبرو شده و مدت ها منتظر باران بودند، ابتدا با دیدن توده ابر خوشحال شدند، ولى بعد فهمیدند كه این ابرِ نعمت نیست، بلكه ابرِ نقمت و همان عذابى است كه خواهانش بودند و براى آمدنش عجله مى كردند.
پیام‌ها
1- نزول قهر خداوند، پس از اتمام حجت است. «ابلّغكم… ریح فیها عذاب»
2- برخى ابرها، باران زا نیستند، بلكه سبب وزش طوفان هاى سخت و هولناك مى شوند. مشركان با دیدن ابرها گفتند: «هذا عارض ممطرنا» امّا حضرت هود فرمود: «بل هو… ریح فیها عذاب»
3- طبیعت، هم مسیر لطف خداست، «ارسلنا الریاح لواقح»(72) و هم مى تواند وسیله قهر خداوند باشد. «ریح فیها عذاب الیم»
4- عذاب الیم، مخصوص آخرت نیست، در دنیا نیز ممكن است، رخ دهد. «ریح فیها عذاب الیم»
5 – اگر قهر خدا فرا رسد، هیچ چیز مانع آن نیست. «تدمّر كل شى ء»
6- حركت ابر و بادها نیز تصادفى نیست، بلكه با فرمان الهى است. «بامر ربّها»
7- آثار بجامانده از مجرمان، نمایشگاه عبرت است. «لایرى الاّ مساكنهم»
8 – قلع و قمع مجرمان، سنّت الهى است. «كذلك»
9- عامل هلاكت مردم، رفتار خودشان است. «نجزى المجرمین»
72) حجر، 22.
