آیه
ذَلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ اتَّبَعُواْ الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّبَعُواْ الْحَقَّ مِن رَّبِّهِمْ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ
ترجمه
این (دو گونه سرانجام) به خاطر آن است كه كسانى كه كفر ورزیدند، از باطل پیروى كردند و كسانى كه ایمان آوردند، از همان حقى كه از طرف پروردگارشان (نازل شده) است پیروى نمودند. این گونه خداوند براى (بیدارى) مردم، مثال حالشان را بیان مى كند.
نکته‌ها
مقایسه و تفكیك میان سرانجام كافران و مؤمنان، یكى از شیوه هاى تربیتى قرآن است كه در این چند آیه مكرّر بیان شده است.
در این آیه، ایمان و كفر بر اساس حق و باطل از یكدیگر جدا شده اند كه بیانگر منطق قرآن در برخورد با مخالفان است.
پیام‌ها
1- سرنوشت و عاقبت خوب یا بد انسان، تابع افكار و اعمال اوست. «أضلّ أعمالهم… أصلح بالهم – ذلك بانّ الّذین…»
2- باطل گرایى، زمینه گرایش به كفر است. «الّذین كفروا اتّبعوا الباطل»
3- هر راهى كه در مقابل حقّ قرار گیرد، باطل و بى اساس است و میان حق و باطل، راه سومى وجود ندارد. «اتّبعوا الباطل… اتّبعوا الحق»
4- باطل، از ناحیه انسان است و به خدا نسبتى ندارد ولى حق از سوى خداوند است و حقایق آسمانى پوچ نیستند. «الحقّ من ربّهم»
5 – مصداق بارز و روشن حقّ، قرآن است. «اتّبعوا الحقّ من ربّهم» (در آیه قبل خواندیم: «ما نزّل على محمّد و هوالحقّ من ربّهم»)
6- استفاده از مثال و بیان عوامل سعادت و شقاوت انسان در قالب تمثیل، از اصول تربیتى قرآن است. «ذلك بانّ… كذلك یضرب اللّه للناس امثالهم»
