تفسیر آیه 7 سوره احقاف

كلمه «مبین»، بیانگر تأثیر فوق العاده كلام و معجزات انبیاست، تا آنجا كه مردم آن را همچون سحر و جادو مى پندارند.
منكران، هنگام شنیدن آیات قرآن، گفتارها و برخوردهاى گوناگونى داشتند، از جمله:
1. اینها را قبلاً شنیده ایم، اگر بخواهیم مثل آن را مى گوییم. «اذا تتلى علیهم آیاتنا قالوا قد سمعنا و لو نشاء لقلنا مثل هذا»(38)
2. آیاتى كه بت ها را نفى و طرد مى كند، حذف یا تغییر بده تا قرآن را بپذیریم. «ائت بقرآن غیر هذا او بدّله»(39)
3. مهم، ثروت و دارایى است نه چیز دیگر. «قال الّذین كفروا… اىّ الفریقین خیرٌ مقاماً»(40)
4. متكبّرانه پشت مى كردند. «قد كانت آیاتى تتلى علیكم و كنتم على اعقابكم تنكصون»(41)
5. آن را تكذیب مى كردند. «ألم تكن آیاتى تتلى علیكم فكنتم بها تكذّبون»(42)
6. خود را به كرى و ناشنوایى مى زدند. «اذا تتلى علیه آیاتنا ولّى مستكبراً كأن لم یسمعها»(43)
7. آن را افترا و بدعت مى دانستند. «قالوا ما هذا الاّ رجل یرید ان یصدّكم عما كان یعبد آبائكم و قالوا ما هذا الاّ افك مفترى»(44)
8. مخالفت و برخوردى بدون دلیل و تعصّبى غلط داشتند. «ما كان حجّتهم الا أن قالوا ائتوا بآبائنا»(45)
9. ادعا مى كردند كه آیات قرآن افسانه است و واقعیّت ندارد. «اذا تتلى علیه آیاتنا قال أساطیر الاولین»(46)
10. پیام و پیامبر خدا را، جادو و جادوگر مى نامیدند. «قال الّذین كفروا للحقّ لمّا جائهم هذا سحر مبین» (احقاف، 7)
38) انفال، 31.
39) یونس، 15.
40) مریم، 73.
41) مؤمنون، 66.
42) مؤمنون، 105.
43) لقمان، 7.
44) سبأ، 43.
45) جاثیه، 25.
46) قلم، 15.