آیه
وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَاماً وَرَحْمَةً وَهَذَا كِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَاناً عَرَبِيّاً لِّيُنذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ وَبُشْرَى لِلْمُحْسِنِينَ
ترجمه
و پیش از قرآن، كتاب موسى امام و رحمت بود و این كتاب كه به زبان عربى است، تصدیق كننده (كتاب هاى آسمانى) است تا به ظالمان هشدار دهد و براى نیكوكاران بشارت باشد.
نکته‌ها
در آیه ى 9، از قول پیامبرصلى الله علیه وآله خواندیم كه فرمود: پیامبرىِ من، نوظهور و بى سابقه نیست، این آیه همان مطلب را دنبال مى كند و مى فرماید: قبل از قرآن، كتاب موسى، امام بود.
البتّه قبل از قرآن، انجیل كتاب حضرت عیسى مطرح بوده و شاید علّت این كه از تورات نام برده شده، این است كه بیشتر مخالفان پیامبر در مدینه، یهودیان بودند. علاوه بر آنكه شریعت حضرت عیسى، استمرار شریعت حضرت موسى بوده و انجیل، مكمّل تورات است.
در قرآن، حضرت ابراهیم به عنوان امام مطرح شده، «انّى جاعلك للنّاس اماما»(52) و كتاب حضرت موسى، امام دانسته شده، «كتاب موسى اماماً و رحمة» و سیره و روش پیامبر اسلام الگو معرفى شده است، «لقد كان لكم فى رسول اللّه أسوة حسنة»(53) مؤمنان نیز از خداوند پیشوایى اهل تقوا را خواهانند. «و اجعلنا للمتّقین اماماً»(54)
آیه ى 9، پیامبر را «نذیر» خواند و این آیه، قرآن را «نذیر» مى خواند. «لینذر الّذین…» همان گونه كه خداوند، پیامبر را بشیر نامیده، «رسلا مبشّرین و منذرین»(55) و این آیه، قرآن را نیز بشیر مى نامد. «بُشرى للمحسنین»
52) بقره، 124.
53) احزاب، 21.
54) فرقان، 74.
55) نساء، 165.ش
پیام‌ها
1- فرستادن كتاب آسمانى، از سنّت هاى الهى است. «و من قبله كتاب موسى»
2- مردم نیاز به الگو و راهبر دارند و كتاب هاى آسمانى كه جلوه اى از رحمت الهى مى باشند، امام مردم هستند. «كتاب موسى اماماً و رحمة»
3- بر خلاف حكومت سلاطین كه غالباً با سلطه و ضلالت همراه است، امامت دینى، آمیخته با هدایت و رحمت است. «اماماً و رحمة»
4- در تجلیل از حاضران، قبلى ها را فراموش نكنید. «و من قبله… و هذا كتاب…»
5 – هماهنگى و همسویى میان كتب آسمانى، دلیلى بر حقانیّت آنهاست. «و من قبله كتاب موسى… و هذا كتاب مصدق»
6- در برابر تخریب و تهمت، تجلیل و تأیید لازم است. «هذا افك قدیم… هذا كتاب مصدّق»
7- قرآن با تصدیق كتب آسمانى پیشین، حق بزرگى بر آنان دارد. «مصدّق»
8 – كتاب آسمانى، وسیله ى هشدار ستمگران و بشارت نیكوكاران است. «لینذر… و بشرى»
9- پذیرش كتاب آسمانى، احسان و انكار آن، ظلم به خویشتن است. «ظلموا… محسنین»
