آیه
قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَأُبَلِّغُكُم مَّآ أُرْسِلْتُ بِهِ وَلَكِنِّى أَرَاكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ
ترجمه
هود گفت: علم (به زمان وقوع قیامت) تنها نزد خداست و من آنچه را بدان فرستاده شده ام به شما ابلاغ مى كنم، ولى (متأسفانه) شما را گروهى جاهل مى بینم.
پیام‌ها
1- پیامبران منتظر مراجعه مردم نبودند؛ خود به سراغ آنان مى رفتند و معمولاً با استقبال آنها مواجه نمى شدند. «أجئتنا»
2- گاهى شرك و بت پرستى، چنان حق جلوه مى كند كه توحید و یكتاپرستى، انحراف محسوب مى شود. «لتافكنا عن آلهتنا»
3- علم به همه حقایق تكوینى، مخصوص خداوند است. «انّما العلم عند اللّه»
4- پیامبران نیز محدودیّت علمى داشته و به آن اقرار كرده اند. «انّما العلم عند اللّه» (گاهى اقرار به نمى دانم لازم است.)
5 – وظیفه انبیا، ابلاغ رسالت الهى است. «ابلّغكم ما ارسلت به»
6- درخواست نابجاى نزول عذاب، به جاى تفكر در سخن حق، نشانه جهل و نادانى است. «فأتنا بما تعدنا… أراكم قوماً تجهلون»
