آیه
أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ
ترجمه
آنانند كسانى كه خداوند از رحمت خویش دور و (گوششان را) كر و چشم هایشان را كور ساخته است (نه حقّى مى شنوند و نه حقّى مى بینند).
نکته‌ها
مفسّران، «تَولّیتم» را دو گونه معنا كرده اند:
الف) اعراض و پشت كردن به جبهه و سرگرم شدن به خلافكارى و قطع صله رحم.
ب) ولایت بر مردم را به دست گرفتن و سپس قلع و قمع دیگران.
امّا معناى دوم با سیاق آیات سازگار نیست.(62)
آیه خطاب به افراد سست ایمان كه به خاطر حفظ جان از شركت در جهاد اعراض مى كنند، مى فرماید: گمان نكنید كه با ترك جهاد محفوظ مى مانید، زیرا با فرار خود از جنگ، زمینه گسترش فساد و قتل را فراهم مى سازید كه دامان شما را نیز مى گیرد و همچون دوران جاهلیّت، حتّى كشتن فرزند را براى شما مباح مى سازد.
62) تفسیر المیزان.
پیام‌ها
1- اعراض از دین و دستورات قرآن، زمینه ساز فساد و تباهى است. «اِن تولّیتم… تفسدوا فى الارض و…»
2- ترك صله رحم و روابط خویشاوندى، گناهى است در ردیف فساد در زمین. «تفسدوا فى الارض و تقطّعوا ارحامكم»
3- اگر فساد گسترش یابد، انسان حتّى به بستگان خود نیز رحم نمى كند. «تفسدوا فى الارض و تقطّعوا ارحامكم»
4- فراریان از جنگ، فسادگران و قاطعان رحم، مورد نفرین خداوند هستند. «تولّیتم… تفسدوا… تقطّعوا… اولئك الّذین لعنهم اللّه»
5 – محرومیّت از رحمت الهى، نتیجه عملكرد خود ماست. «تفسدوا… تقطّعوا… لعنهم اللّه»
6- بهره نگرفتن از امكانات، همانند محرومیّت از آنها است. (گوش دارد ولى حقّ شنو نیست، چشم دارد ولى حقیقت بین نیست) «لعنهم اللّه فاصمّهم…»
7- بزرگ ترین محرومیّت معنوى، محرومیّت از شناخت حقیقت است. «لعنهم اللّه فاصمّهم و اعمى ابصارهم»
8 – استفاده نامشروع و نامتعارف و غیر مفید از استعدادهاى خدادادى، نشانه ى دور شدن از رحمت الهى است. «لعنهم اللّه فاصمّهم و اعمى ابصارهم»
